Soba Şiiri - Ufuk Yitgin

Yıllar sonra karşılaştım eski bir dostla
Bir orman içinde, kulübede
Çocukluğum beraberce geçmişti
Kışları aynı odada yatar
Yazları bahçede beraberce oynardık
Sevinçle koştum yanına
Çocukluğumdaki gibi
Tutmak istedim
Yaklaştırmadı
Kızmıştı
Şöyle bir baktım
Yüreğimdi sanki
Alev, alev yanıyordu
Eski günler gibi
Yine yanında kedi uyuyordu
Oturdum yanına
Hasretle bir birimize baktık
Suçluydum
Utancımdan kediyi sever gibi yapıyordum
Anlamıştı
Bir ara duraladı
Başladık sohbete
Çocukken üstüne kar atar
Geçer seyrederdim
Sinirlenir, bağırırdı
Büyük bir keyif alırdım
Çok sinirlenmiş olacak ki
Bir defa attığım karı elime fırlatmıştı
Canım çok yanmıştı
Anılar, anılar
Saate baktım
Zamanı gelmişti
—Tanıştırmadığım ailem evde bekliyor
— Söz
—Bir dahaki sefer ailece geliriz
Dışarı soğuk
Kar delicesine
Gürül gürüldü ayrılırken
—Beklerim- dercesine