Hüzünlü bir akşam vakti, yüreği kırık,
Gözlerinde sessiz bir ızdırap saklı.
Eşinden ayrılmış, yuvasından uzak,
Hayatın yükü omzuna bir kez daha yüklendi.
İki evlat, rüyalarda bile sarılamaz,
Evin kapısı, kalbi gibi mühürlü, açılmaz.
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.



