Smokin Hanım Şiiri - Betül Betül 2

‘‘Acıklı melodiler saplanıyor kaburgalarıma. En çok da yanına gelmek istiyorum BABA!
Sanki hala salıncak için ağlayan bir çocuğum. Kapris yapan, annesine...
Harçlıklarıyla pamuk helva alan…
Gidişinizle takvimler küflendi.
Yaşım, derin dondurucularda.
Dön de büyüt beni ANNE!
Senli zamanlara söyle gelsinler.
Belki onlar anne sözü dinlerler.
Mutluluğun bodrum katlarında bağrı dökük bir kızım şimdi.
Hüznümü en keşifsiz yerlerinden yoklar durur hatıralar
Yanlış anlama Allah’ım
Sanki hiç ölmese mi babalar?
Bol kurumlu bir pazar akşamı beliklerimi kim çözecek?
Hem, Kara şimşek yemeyi özledim seninle
Soba üstünde kızaran ekmeklerle.
Söz!
Artık pırasa ve lahana da yerim. Yeter ki gel ANNE!’’

Smokin Hanım romanı
Instagram: smokinhanimm