Slogansız Kaldım Şiiri - Gökhan Aynacı

Koca ev seni arıyor
Boş odalarında yarım kalmış gülüşler
Koca ev sesine hasret
Penceremde kuşlar seni bekler
İlk öpüşünü
ilk sevişini
Sensizliğin dedikodusunu fısıldar rüzgâr
Aldırmam gezerim tüm odaları
Ve o ağacı hatırlarım
Üstünde kazınmış bir kalp olmasada
Islanmışlığımız vardır altında
Erken yatışımı özlersin
Klavyen takılı kalır
Abuk sabuk bir kelimede
Bir gün sende istersin
Parçalamadan evvel bıraktığın
Yekpare o adamı
Şimdi tüm duvarları yazmalıyım
Ardımdan kovalayan ayrılığa inat
Düdüğü çalarak gelen bu gölge
Tren değildir
Ağlama sakın
Slogansız kaldım