Sizsizlik Şiiri - Dede İrfan Çelik

• 

  Mine Kul

  
  Herkes kendi ölümünü tadacak birgün, Rabbim rahmetini üzerimizden eksik eylemesin... Amin
  
  Kaleminize sağlık, saygılar...
  
  

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Gönül Bağ

  Şiir ölüm üzerine çok değişik yazılmışş..Tekrar okudum beğendim..Yüreğinize sağlık..

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Meltem Ege

  ölüm..hep merak ettiğim şey...bunu merak etmekten ölücem bir gün :)

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Serap Irkörücü

  Ölüm! .....Hangi ölüm? .....Nihai olan mı, bu seferki mi? ........Hangisi olursa olsun o yaşantı için bir bitiştir...... ve bilinendir,,,,ve beklenendir.....
  
  Montaigne ' Doğduğumuz gün ölmeye başlıyoruz.' der........'Gitmek gerekir bazen. Fazla yormadan, daha çok bıktırmadan. eğer vaktiyse ardına bile dönüp bakmadan. 'der büyük şair Can Yücel....
  
  Yaşama da yalnız geliriz, yaşamdan da yalnız gideriz...... Öleni var eden bıraktığı izlerdir. Ve herkes, bıraktığı izlerle anılır.... Bence aslolan böyle yaşamayı sağlayabilmektir....Bu da her kula nasip değildir....
  
  Üzerine çok şey söylenecek, yazılacak derin bir konuyu işlemişsiniz şiirinizde Değerli Öğretmenim.... Kaleminize sağlık..... Saygılarımla...

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Talat Semiz

  Var-oluşun geneli gizemlerle doludur. Canlıların ( insanlar dahail ) algıladığımız dışında algılayamadığımız sayılamayacak kadar çok olaylar hakkında bilgi edinemediğimiz için onları gizem olarak düşünürüz. Bilinmeyen... Örneğin ses titreşimleri ( frekanslar ) her canlının ( hayvanlar alemi ) duyabileceği frekansaların alt ve üst sınırları belirlidir. Bir köpeğin duyu organı 2-3 desibel bir sesten başlayarak belirli bir frekansa kadar duyarken, insanların işitme gücü daha yüksek frekansları algılayabilir. Ölüm hiç bir canlının tinsel gücünün fiziksel gücünden ayrılmasından sonra ne olacağı konusunda kesinlikle bilinmeyen bir durumdur. Bilinmeyeni biliyormuş, yaşamış, onun hakkında deneylere sahip olmuş gibi anlatmak, zavallılığın, bilinçsizliğin başka insanlar nezdinde korkutucu güç olarak kullanılması, kurnazlık ve insan kandırma anlamına gelir. Nerden, hangi koşullardan geçerek geldiğimizi bilmiyoruz. Öyleyse nereye hangi koşulların olduğu bir yere gideceğimizi de bilmememiz gerekir. Amaç, insanların insan gibi yaşamasını önermekse, insanı ölümle, ya da ölümden sonrası için faraziyeler yürüterek korkutmak değil, sevgiyle, mutlulukla muştuyla onların insanca yaşamasını gerekli kılamaz mı? İnsanın insan olması için korku ve ceza mı gereklidir, yoksa sevgi ve gönül bağı mı gereklidir? Din adamlarının yaptıkları en büyük yanlış bilinçsiz insanı korkutarak kandırmaya çalışmaktır. Kutluyoprum dost. Sevgilerimle.

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (12)