Şizofretik Susuşlar Şiiri - Yıldırım Uzun

Denize attığım her oltanın ucunda kendimi yakalıyorum

Önce alnımdan geçiyor, aklıma gelen
Sonra gözlerimde patlıyor güneş tutulması
Şilep dolusu susuyorum
Bin dokuz yüz yetmiş ikiden beri
Tüm ocakları kusuyorum

Tut ki cahilliğimdendir bakışlarımın boşluğu
Orta Asya kadar kadersizim
Tut ki bütün önermelere karşı
Anadolu gibi leylayım
Her sensizliği beş geçe sularında
İsyana kesilen yelkovanım ben
En şiddetli tokatları
Kendi yanağıma atarım kendiliğimden

Oysa
Yaprakların yeşillendiği
Çiçeklerin filizlendiği bir mevsimdeyiz
Yokluğun dolu gibi yağıyor bahar akşamıma
Misafire künye sorulmaz ya
Çat kapı beliriyorsun kapımda
Aşkın azabında lezzet vardır
Senden tatlısı yok azabımda

Ne kadar da yoksun
Ne çok gitmişsin

Günlerden pazaşktesi
Saat yedi
B e y n i m i