ŞiZofrenin Gözüyle Yaşamak

…
Kenara çekilip baktığımda hayata; aslında…
Hayatın göründüğü gibi olmadığını anlıyorum
Makyaj misali bir tuzaktan ibadetmiş mutluluk
Sevgi karşılık beklemekmiş karşı sevileninden
Her ne kadar güzel olsa bile şiirin içeriği
Kafiyesiz değer sayılmazmış mısralarda
Bakıyorum da…
Kimse dürüst olamıyormuş korkusundan
Nasıl olsa insanlar güzel yalanlara kolay inanıyorlar
Diyemiş…
Hiç olmayan inkılâplar yıkılmışta, kahrolmuşuz
Düşmüşüz çoktan bir türlü kabullenemiyormuşuz
Diyorum ya hayaller anlatıyoruz hala birbirimize
Ne tuhaf değil mi! Biz bile inanmıyoruz hayallerimize
Ve aslında ne zoruma gidiyor biliyor musunuz?
Israrla AŞKI arıyor RUHLAR, çaresiz FAHİŞE bedenlerde..!
Kimse kimsenin çığlığını duyamayacak kadar yalnız işte
Aslında ben nefret dolu biri değildim yani iyi de sayılmazdım
Ama napim? …
Gerçekleri söylerken hep; yalanlarla boğuşuyordum..?
Her neyse kusma ihtiyacı duydum yine; ve artık…
Şizofren hastalığımdan kurtulup karanlık dünyama dönmem lazım!