Şizofrenik Paronaya Şiiri - Müslüm Kadir

Gecenin geç saatlerinde,
Uykumun en derin yerinde,
Nefes almakta güçlük çekerek
Kabusla uyanırım..

Zifiri karanlıkta, havasız,
Çıkış yolunu bir,türlü bulamadığım,
Bir labirentin içinde
Dönüp dururum çaresizce.

Sonra korkular başlar içimde,
Suretim değişir, Farklı bir boyuta geçerim.
Kendimi tanıyamam baktığım aynanarda...

Yapayalnız terk,edilmiş hissederim kendimi
Bilincim yok olmaya başlar,
Şekil değiştirir farklılaşır görüntüler.
Duvarlar mezar gibi üzerime kapanır.

Kaçıp kurtulmak isterim,
Güneşe ışığa doğru...
Nereye gitsem saklansam, yine kendime yakalanırım
Anlarım,ki korkularım bilinç ,altımı ele geçirmiştir,
Ve sabah olmadan gitmeyecekler...