Şizofrenik otel odası düşünceleri

Titriyorum yalnızlıktan.
Ellerim birbirine kavuşmuyor bile.
Oysa avuçlarımı birbirine sürtüp ısınmak istiyorum biraz.
Olmuyor...
Tit-ri-yo-rum...
...
Bu küçük otel odasını inceliyorum, yattığım bu iki kişilik rahat yataktan. Rahtlığı, rahatsız edici kıvamda. Nevresimlerinin beyazlığı bile sinir bozucu.. Bir uyum var rahatlıkla, rahatsızlık arasında..

Sevmiyorum tutunamayan düşüncelerimi..
Düşüncelerim bile bağlı değil hayatın ortasına...
Ben nasıl uyum sağlayabilirim ki?
Oysa oda ahenkle bağlı hayata..
Kalorifer petekleri, duvarsa asılı olan televizyon, saç kurutma makinesi, Perdeler, pencere pervazları...

Delirdiğimi sanmayın.
Uyuşturucuda kullanmıyorum.
Sadece biraz kırmızı tükettim o kadar ve ardından biraz daha kırmızı...

Bir kırmızı varki, hayatta kalmamı sağlıyor, dğer kırmızı ise ölüme gidemeyişimi.. Burada bile çelişkiler varken hayat nasıl normal hızıyla akar ki?

Diyorum ya delirdiğimi sanmayın.
Unutmadım kalorifer peteklerini, pencere pervazlarınını, perdeleri ve televizyonu... onları biryerlere bağlı tutan ilişikliklerine bağlılığını....
Yada beni bağlayanın ne olabileceğini bulma çabamı...
Bu kanlı aklımla..
Pardon şaraplı ruhumla..
Titreyen ellerimi ve yenmiş tırnaklarımı bağlayın hayatın ciğerinden. Tutunamıyorum çünkü bu orospu çocuğu hayata...
Hala Tit-ri-yo-rum...!

Peki tanrı söylermi bu lanet titreyişin sebebinini? Burçak DURAK