Şizofrenik Ben’den Sözsüz Tinler Z ...

Karartılmış güncelerin ortasında şizofrenik bir sen sıralanır.
-Rehindir kalan son bakışın var bende.Ben deliremem sevgilim.
-Aşınık yıldırmalar yaşayabilirim.Seni bırakmaya alıştırmalar yapmalıyım biliyorum.Karamsarlığın karası olmuşsun karam.
-Kara kalem ile kara bahtın kelam çalışmaları arasında biraz ben’i de çiziyorum hayatın tınısıyla.
-Kimliksiz bir susku uyandırır beni. Şizof musun?
Kaderini ıslatan bu deli fişek gitmelerin izohipsi oluyoru, en acıklı halinin tepesini gösteriyor ben arası sen arası girintiler.
-Rehin bir benlik sorunsalıdır benimki. Benim bu karamsar sen halim delirmeye yakın değilmiş meğer.Merak etme benden sıradan bir Mecnun çıkmaz.
-Aşkın sırasındayım, sıramı senli sevda sılamı savıyorum.
-Kan dolu bir kuyunun huyu gibi durma aşağılanmış duygularla.
Bir insana davranır gibi devinimlerin aksın bana.
Kimyasal bir madde almış gibi uçmaklara alıştır acılarını.Ki bitsin içindeki dirhemler.
-Dirhem ile çekirdeğin sevkinden beni sağlıklı duruşum yetsin hatta yetişsin bize.
Halüsinasyonlarda terk edilen bahtın gizil sobelenişi değilim.
-Serap da görmedim çölünde. Ben hala o sevdiğin benim.
-Hasta mısın deyip durma? Sülalende benim kadar sağlıklı ve algıları açık biri yok. Üst düzeye taşınan benimi görmüyorsun.
-Kör ettiğim iç gözüne lazerli tedaviler yapmalısın. Ağırlaştırılmış müebbetlin olarak gönlün hapishanesindeyim.
-Yüreğinin en derinlerde hazineler var.Biliyorum kapısında ihanetleri içeri almayan algıcı, sorgucu, kovucu erinlerin var.
*Oysa beni yanlış tanımışsın onu anlatmaya geldiğimi anlar seni içindeki yanılgılar.
-Felsefi e’tiğin yatağı açılır. Beni içine atar içinden atılmayanlar. Orada kalır kalakalışım.Aşka mumyalanır, tutkuya mutlanır, mutluluğun kırılmaz aynası olup seni t’arar ömrüm.
-Sen’den bir parça sanır sevgiler, delirmiş özlemlerim dilini anlar anlatamadığın her şey.
-Tümleniriz öylece. Bir ölüyü avutan soğuk soneleri okumayı bırak.
-Şizofreniz izlerin sözsüz söyleminde kalıp durma.
-Aşk zaten delice bir şey.Herkese nasip olmayan içsel bir delirişin sevgi dilinde delice yaşamlar sunmasıdır.
-Aklın hiç oynamadığı içsel bir maçtır.Sen hangi gerçeğin kalecisisin. Filelerin sağlam mı ki?
-Benim gibi ilginin gölcülerine karşı uçarak tutacağın sözlerin var mı?
-Cezası sahası içinde aşkın aşırılmış şutunu görünce onca görümcelik yanılgıların arasında.
-Beni düşürdüğün düşlerin penaltısında ters tarafa mı yoksa sola yanına mı yatacaksın.
-Beni sevgi atışım sol yanına olduğunu biliyorsun demi.
-Ters köşelik yaşamlar sunma bana. Amaç beni ayrıkların gol kralı yapmak mı?
-Bırak atılsın içindeki her şey.Bırak biraz maç kendi seyrinde oynansın.
-Nasılsa içimizdeki seyirciler bu uzak seyirleri anlar. Çoklu kişiliği yaşayan beni alkışlar gerçekler.
-Beni sana çağırır hep bir ağızdan
-Haydi aç kollarını,ben geldim daha maç devam ediyorum.Bu aşkın maçı haz hakeminin verdiği kasti penaltıyla bitmez.
-Ters köşe olduğun benli maçın hakemi şeytandı bilmeliydin. Öyle her dem senin için oynayan bir sevda forveti başka güzelin yeşil olmayan sahasında şikeyle gol atar mı?
-Bilmeliydin bu haz maçında hazırlıksızdım.Sızılarım kadardı sözsüz yaşadıklarım.
-Beni bir ömür izlemeden gönül stadımı terk edip gitmek reva mı?
-Bu stat senin kombinenle,alkışınla, bakışınla, sıcak dokunuşunla, sözlerinle, suskunlukların dahası senle bir bütündü.
-Şimdi onca güzel elinde aşk takımımızın bayrağını sallayarak dize dize oynamamı izliyor, alkışlıyor, beni senden almaya geliyor bilesin.
-Senin içindeki beni saklama.Sen’den hayatının bir yerinde bir ‘ben’ sunulacak kadere.
-Benzerlerimizin minimizelerinde el sallayacak hayat.
-Bir ben’den son kez bir biz adılı girecek sevdamızın kitabına.
-Kapağı açıp gönül gönüle okuyacağız tin ile ten arasında kalan her şeye bilesin Zindenaz.