Şizofrenik Aşk! Şiiri - Gülçin İçöz

Kafayı çok mu takmıştı?
Yoksa fazla mı umursamazdı?
Yoksulluktan kurtaracak mıydı kalbini!
Yoksa çürütecekmiydi düşüncelerini?

Geçmeyecek biliyorum.
Delirdi tüm hislerim.
Dönmeyecek biliyorum geri,
Peşimde ki gölgelerim.

Çıldırtmayacağım bu sefer aşkı,
Tırmalatmayacağım yalanlara anılarımı,
Ben belkide bu kutuda yokolup gideceğim
Yine de izlemeyeceğim ellerimden asmalarını.

Kurtarın! Beni bu gidiş iyi değil
Çöküyor kalbim, dibe vuracak hiçte adil değil.
Ben sadece sevdim,bende sizler gibiyim
Bir gülümseyin deli olmadığımı kabul edeyim.

Adımı ben koymadım,
Babam mutluluktu,annem hoşlanma,
Onlara niye ben aşk oldum diye,
Hiç soramadım.

Kızmayın bana ben daha çok küçüğüm
Sevgililer birleşene kadar siz değil yalnız ben ölüyüm
Gücenmeyin bana,siz basite alıyorsunuz beni,
Ön yargı olmadan hepinizden büyüğüm...

İçim yaşlı dışım genç benim
Emeklemeden koşmayı öğrenmeyi ben istemedim
Siz sevdikçe, beni hep andınız,
Ağlayınca lanetler yağdırdınız...

Bırakın artık,şizofreni oldum sayenizde
Siz içtikçe benim şerefime, ben aslında yokoldum.
Siz beni bildiğinizi sandınız senelerce,
Aslında bilmediniz ben deli bir kabusummmm....