Şizofreni Palyaço Şiiri - Münibe Çobanoğlu

kimsesizliğin kalabalığında
gecenin en sessiz soytarısıydım
yüzümdeki koskocaman gülücük
akıverdi lavobaya
suya karışırken kahkahalarım
hüznüm hızla yayılıyordu
gariptir ki yüzün gözlerimin yansıması gibi
yapıştı duvarlara
milyonlarca hayalin odamdaydı
ama ben kalabalığında yapayalnızdım
adanmış hayatları irdelerken
gözlerim buğulandı
neydi bu sessizliklerin tuzağı?
çıkmaz sokakların kaçı daha kesecekti yolumu
''tüm inandıklarım yanıyor yardım edin'' diye
çıplak ayak koştururken?
yada kaç defa bisküvi batırılmış
çay gibi bulanacaktı doğrularım?
bütün güvendiklerim mi bayatmalıydı zaman içinde?
annem bile taze kalmayacak mıydı?
bütün hayaller mi solacaktı,
ve bütün aşklar imkansız olmak zorunda mıydı?
yüzümdeki kahkahalar suya karışıp lavaboya aktı
lavabo kıpkırmızı, yüzüm kireç gibi
içim ise duman karası....

5 ekim 2008 00:21