Şizofreni Şiiri - Fevzi Tuna Ocakoğlu

Birden karşımıza çıktı esrarengiz gölge
Kişilik kalemizin surlarında saklanırken
Sordu naparız kilitlerin zincirlerin ardında
Dedik yalnızlığı paylaşıyoruz
Birden kendi gölgemiz oldu, esrarengiz ya
Meğer biz de yokmuşuz
Tek başımıza biz olurmu ki
Gölgemiz de bir taneydi ayrıca
Gölge geri döndü kızıl bir ışıkla
Kale irkildi surlar ağlarken
Sonra biz ben olduk gölge de sen
Şimdi çık kalenden gel desen
hele bir kollarıma gel de sen
Ağlayan duvarlarım kurusa yeniden
Bir gölge gibi, ışığımın azaldığı bir anda çıkan
Bir akşam gibi hüzünleri toplayan ve saklayan
...
İşte şimdi çıkma vaktidir aynalı kaleden
Ve sevme halidir yansımalarından birini
Gölgesiz kalp bir hologramda yeniden
Seçmedi ki ışığını bakılırken
Biz ve gölge
yalnızlığımın şizofrenisi
Hezeyanlara tutulmuş yeniden
Varmışsıncasına severken...

(Aralık 2008 Ankara)