Şizofreni 5 Şiiri - Faik Güçlü

içimde
Kafamın tam orta yerinde
Kolonsuz yükselen bina
Ve
Onlarca oda birbirine açılan
Her birinin iki çıkışı
Durmadan
Kapılar kapanıyor
Kapılar vurularak
Bir kapı daha ve bir daha
Kolu kırılıyor birinin
Kimse yok odalarda
Çığlıklar en üstten
en alta

GöZlerimi ayırmadan
Işıklı kata diktim
Diğer yerlerde
kesik kesik
su sesleri

Duvarlardan örümcekler sızıyor
Bütün Süleymancıklar
Tedirgin

Kendimin odalarında
kayboluyorum
Yarasalar korkuyor ayak seslerimden
Ayaklarıma yapışıyor
Yelkovanlar

Binlerce yıllık ürpertiyle yankılanıyor
Koridorlar
Artıp azalan ses pencerelerden taşıyor

Çöksün diye kaçıyorum
Sırtımda binlerce el
Bir odadan kaçsam diğeri
Dişleriyle ensemde
Kan ter içindeyim

Dışarıdan bir aşığın sazı dindiriyor tüm sesleri
aralıklı aralıksız
Yanında -ağzında iğneyle -
başka biri sırasını bekliyor
Değirmenin taşları arasında kulaklarım
Çığlığım içimde eriyor

Hangi odaya kaçsam siyahım
Hangi koridordan geçsem gri
Hangi kapıya dokunsam mor
Kendimin tüm tonlarına bürünüyorum
Dilim tüm renkleri tanıyor

Şiirler yayılıyor salonlardan
Adım kahraman epiklerde
Bir gazelhan telmihlerde anıyor
Tüm koşmalarda yalnızım
Ve bir koçaklamada vuruldum.
Savaş meydanında
Nazım elimden tutuyor

Ağlamak hiç bu kadar zor olmamıştı
Adımlarım sırtımdaki ellerin esiri
Eriyorum içimde

Sahi sen ne zaman geleceksin