Şizofreni Şiiri - Rüya Aldıkaçtı

Sabahın köründe uyanıp yüzünü yıkamadan aklını yatağını toparlamadan onu aklıma getirmek.
Saçlarımı herhangi bir yerde bulduğum bir tokayla toplarken aynada gözlerimin içinde her sabah onu görmek.
Özlemek.
Hergün belli saatlerde yaptığım bir eylem.
Kahvaltıya hep iki çatal iki tabak koyma alışkanlığım.
Tabak boş tamam,çatalda temiz.
Ama çay bardağında hep sıcacık çay.
Dumanında izliyorum seni ya da özlüyorum bilmiyorum.
Beklemek.
Şimdi hayatımın eş anlamlısı.
Yürüdüğüm yollar boyu seninle karşılaşma umudum var içimde.
Seni göreceğimi düşündüğüm her köşe başında duraksamak.
Sonra yağmur yağıyor yalanıyla ağlamak.
Aslında gittiğine inanmamam büyük bir şizofreniydi.
Belki büyük bir hastalığın pençesindeyim.
Büyük bir yalanın orta yerindeyim.
Sen gittin ve ben ölmek üzereyim.

Gene sabahın körü.
Uyandım.
Aklım dağınık.
Gene sen aklımdasın.
Sen gittin gideli ne aklım ne ben ne de yatağım hiç toparlanamadık.
Bu sefer tek bir tabak tek bir çatal tek bir bardak.
Sıcak çay yok.
Sen yoksun.
Ve ben öldüm.
Aç gözlerini bak;
Bir şizofreniydi hepsi
Ne sen gittin
Ne ben yaşadım.
Hepsi bir hayaldi
Bitti.
Ama gitmedi.

Rüya Aldıkaçtı