Şizofreni.. Şiiri - Zeynep Ergün

Bir karşılığı yoktu gidişinin..Sonuçsuz sebeplerdeki soru ekleri gibi gereksiz..İnanmayacaksın ama, artık yoktu da önemi..

***

Darmadağın bir adamdın..kafa tutarken aynadaki tek sıra yosmalarına..
Toparlanmaya çalışsan da, çakılırdın betona, umutsuzluğun çelmesiyle eskaza.. darmadağın bir adamdın özün kısasıyla..

Şeytan etek uzatmış secde beklerken, her pişmanlık bir günah siliyordu defterinden..
Sen ağlamak istiyordun, inanmıyordu hiç kimse..Her gün bir çocuk öldürürken içinde,
Af dilerdin beş para etmez masumiyetinle..

Sevmiştim seni, yüzü bıçakla yırtılmış bir sonbahar gecesinde..Sevmiştim, boyunu geçen günahlarınla cehennemlik yüzünü..Yıllar geçse de tanırım seni, bugün gibi..

Yüzündeki jilet kesikleri..

Ucu paslı bir testere gibi kesiyordu, ağzıma kustuğun cümlelerin..
’’Bugün ölümdü,
dün intihar..Ve yarını yok geleceğin..’’

İki satırlık aşklardan biliyordun, uzun metraj yalnızlığını
Aslında işin aslı,
Şizofrenik bir iç kanaması..

Ne zaman ağlasan yüzün dökülürdü suretinden.. Çoktan kaybedilmiş bir savaşta, hala kılıç sallar gibi yenik..
Kan damlardı gözlerinden..Yara almış, delik deşik..

Aşkın sıvı haliydi damarlarında cirit atan kırmızı..
hiç anlamasan da, saf haliydi yalnızlık, gömebilseydin gözlerine aşkı....

Sevdiğin her kadın ecelindi..
Bu gün sevişiyorsan,
Yarın cenaze töreni..