Şizofrence Şiiri - Ahmet Güreşçioğlu

İblisi görüyorum
Hiç olmadığı kadar yakınımda
Seslendiği ben miyim acaba?
Duyurmuyor kendini bana
Tanrı neden bu kadar sessiz?
Acıtıyor canımı usulca
Bunu yapmak zorunda mı yoksa?
Belki küçükken yanlış soktular kafama
Belki de
Benim kadar çaresiz o da
Canımın sesi çıkmıyor
Keşke canımı bir duyan olsa
Ne tatlı canım var
Tanrı tatlıyla mı besleniyor mu yoksa?
Şeytan canıma gülümsedi
Şeytana gülmek
Tanrıya somurtmak hiç yakışmıyor
Yakından bakınca
Nereden çıktı bu insanlar?
Gözleri neden bende?
Sahi annem nerde?
Anne!
Ne olu babama söyleme
Al babamı vur Tanrıya
Belki başka bir şey çıkar ortaya