Şizofren Sancılar.. Şiiri - Melike Temur

Her gün yeni bir kimliğe bürünüyorum. İçimde bir yerlerde saklı bir
kent; umutsuz insanların yaşadığı.. Aklımla zorum var, yitirmekteyim
içimde ki en ufak umut kırıntılarını. Şizofren benliğimin hiç bitmiyor
oyunları. Beni binlerce karaktere böldüğü yetmezmiş gibi, sürüklüyor
hayallerime başka başka insanları..

Sahi kim şu delikanlı?
Ne de güzel, buğulu bakışları,
Tanışmış mıydık acaba hiç?
Değmiş miydi tenime dokunuşları..

Hangi beni sevmiş olabilirdi
Hangi benle savaşmış
Hangi benliğime bağlanmış
Ve hangisi yüzünden uzaklaşmış?

Peki ya şu kadın, uzun saçlı
Dik başlı, çatık kaşlı
Acaba neydi bana kızma sebebi
Bana duyduğu öfke miydi, kıskançlık mı?

Söylesin biri bana aslında ben kimim?
Var oldum mu hiç?
Peki nasıl yok edebilirim kendimi
Böyle boşluktayken ve yokluğun ta kendisiyken..