Dipsiz bir karanlıkta sonunu düşünmeden sığınılacak bir liman zannedip kurban etmişti ruhunu şizofren ruha, avucunda eskimiş bir demet dua ile
Bir aşk uğruna.
Bakire şiirler yakarken kıpkırmızı acının saçının her teline,gayrı meşru yanlızlığa gebe kaldı siyah göğün dizinin dibinde.
Hükmedemediği ruhunun derinliklerine hüzün yüklü rotasız gemiler sürerken damarlarından,
Sonu olmayan müsvedde intihar satırlarına sığdırmaya çalıştı hayatını...
Şizofren ruhun zindanına atılmıştı o artık, özgürlüğü yıkanmıştı siyanür ile.
Derinlerden gelen soğuk nefesi hissedebiliyordu o artık.
Kan çanağı gibi açılmış gözlerinde ki sır bizim göremediğimizİ görüyordu.
Kan fışkıran kulaklarında ki ürpertici uğultu bizim duymadığımız sesleri duyuyordu.
O artık Şizofren Ruhtu
(Leylaya)
Kayıt Tarihi : 17.10.2011 20:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!