Şizofren Puzzle Şiiri - Mustafa Turay

Benim kalbim yok bu bir tesadüf müdür?
Kollarım, bacaklarım senin hatıra defterin sanki
Ömrüm hüzündü, hüzün tuhaf irsîlik sanki
Hayallerle oynardım, hâlâ oynarım içimde
Ayrı bir gezegen gibi durur
yüreğimde yaptığın devrim sanki
Yokluğuna kızar aşkını deviririm sanki

Sanki buzul çağı yaşarım içimde
Benim kalbim yok bu bir tesadüf müdür?
hücrelerime bölünsem muammadır çokluğum o an ki
o an, puzzle misali toplarken bedenimi,
kaybolmuş bir parça gibi kalbim yok sanki

Karar verdim, illettim, illetin düşüydüm
Sadece kalbim bulunduğunda ağlayacağım