mutlu etmez mi insanı
nefret dolu bakışların ölümü
ve diz çöken ihanetin
affedilmez yalvarışları arasında
aşkın o keskin giyotini
düştüğünde küstah bedenin üstüne
kan kokusunun
o büyülü dokunuşları
mutlu etmez mi insanı
zaferle gelen ölümlerin çığlığı
intikam denen o kutsal adalet kılıcı
kestiğinde nankör bakışların ışığını
karanlığa mahkum bedenlerin sessizliği
çöktüğünde şizofren mezarlıklar üstüne
güneşle ıslanan kalbin coşkusu
mutlu etmez mi insanı
demir parmaklıkların kırılışı
ve bir zindan karanlığının
kurşun sesleri ile aydınlanışı
kral çıplak, diye haykırırken
yürüyen insanların
özgürlüğe adanmış bedenlerinin
ölüme meydan okuyuşları
mutlu etmez mi insanı
acının damar damar kalpten
tüm beden yayılışı
ve bir çile ile gelen
aşkın o sonsuz
ve o yorgun yürüyüşü…
04.02.11
İsa YılmazKayıt Tarihi : 16.2.2011 21:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!