Şizofren Duygusal İstanbul'da

Burası ölüm
Burası artık soğuk, çünkü sen buradasın
Bakışlar ölüm, bakışlar ayrılık
Ki ayrılığın tüm türevlerini uyguladın zaten bedenime,
Artık İstanbul da anlamaz beni
İstanbul yalan, İstanbul hicran sen gittin gideli…
Bulaşıyorum sokaklarında kendi kendime,
Bir tinerci çocuk olup bıçak çekiyorum benliğime
Bir de duygusallığıma mahkum bırakıp kendimi, telefona gidiyor elim
Duygusallık yalan, şizofren bir duygusalım sen gittin gideli…
Bir izmarit gömüyorum Kadıköy’de,
Sonra sen kokan ellerimi duaya açıyorum Eyüp’te
Bir şiir düşürüyorum Kız Kulesi’nde
Ve o gün İstanbul’u idam ediyorum kirpiklerimde…
Sol yanım buruk, sol yanım boşluk.
Cenaze kokan bir genç var, giderken solda dönerken yine solda…
Bozuk düşler bırakıyorum avucuna, ‘’Allah sevdiğine kavuştursun’’ diyor,
Sevdiğim sevdiğine kavuşuyor… kahretsin…

Eğer sıra gelirse bana gitmelerden, gideceğim diyorum,
Ve omzuma dayayıp kırık düşlerimi gidiyorum…
Şimdi söndürün İstanbul’un ışıklarını
Karanlıkla süsleyin sokaklarını bu kentin
Ya beni yakın, ya da İstanbul’u cehenneme atın
Ya beni yakın, ya da ölümüm artık çok yakın…

(29.EYLÜL.11 12:43)