Şizofren Aska Mektup Şiiri - Cezmi Ersöz

.......Bir şizofrendim artık... Yalanlar söylüyordum,
hem sana hem de ona... Kendimi tanıyamaz olmuştum.
Hangisi bendim? İçimdeki, o güzelliğiyle dünyayı elde
etmeye kışkırtılmış, karanlık ve ilgi tutsağı kadın
mıydım; yoksa uğruna hayatından vazgeçmeye hazır
olduğum aşkına mahkum, ezilmiş kapılarda bırakılmış,
verdiği güven ve taşıdığı masumiyetle sana cazip
gelmeyen o sevdalı kadın mı? İkisi de olmak
istemiyordum. Ama ikisinden de vazgeçemiyordum. Sanki
biri olmasa diğeri yıkılacak gibiydi. Birbirinden
nefret eden ve birbirinin varlığına taammül edemeyen
bu iki benlikle yanlız kaldığımda çıldıracak gibi
oluyor, ağır ağır ruhumu öldürüyordum. Artık yalnız
kalmak dayanılmaz olmuştu benim için... Seni
göremediğim zamanlar ona gidiyor, onu göremediğim
zamanlar sana sığınıyordum. İçimdeki bu birbirine
aykırı iki kadın beni durmadan diplere çekiyordu...