''Unutuş saatleriydi bunlar,
insan kardeşlerindi sana seni unutturan...
Ölüm vardı herşeyin sonunda,
ama ölümün arkasında hiç ölmeyen aşkın vardı...
Sevinirdin bazen, gülerdin,
ama içinde bir yer hiç durmadan kanardı...
Sen kendini ne kadar çok unutsan da,
o dinmeyen sızı sana yine seni hatırlatırdı...
Koşardın sevgili sanıp dünyaya,
koşardın ondaki kendini tamamlamaya...
Ve sevgili seni eksik tanıdıkça,
sen onu daha eksiksiz severdin...''
Kayıt Tarihi : 1.8.2002 21:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tüm şizofren aşka mektup serisi muhteşem zaten.....iyiki varsın cezmi ersöz .. yüreğim seninle aynı kelimeleri konuşuyor
bu kitabınızı kaç kere okudum................
bilmiyorum...........
başucu kitabım oldu....
daha da kimbilir kaç kez okuyacağım.....
arasında ayıraçlar, her biri bir anı saklı..............
sevgiliden gelen çiçekler, kurumuş.............
altı çizilmiş cümleler, sanki benden.................
başarılarınız daim olsun......
İnci Şahin
TÜM YORUMLAR (3)