Şizofren Şiiri - Ahmet Devrim

an gelir
efkarıyla
hüzünlü bir şarkı gibi..
göğsüne
ateşli bir yalnızlık
oturur

taban çüreten bir hasretle
yangınlar büyür her adımda

işte sen, işte sevdam
geceye prangalanır yokluğum

sadece hüzünlü bir suret
zamanın içinden geçen
gerisi yalan

çığlık atsam sağırlık
kalp duymaz
işitmiyorsa kulak

çıplak bir hüzün düşer geceye
yaraların azar
saklayamazsın

gözlerinden dökülür
kan renginde karanlık
mil çekilir zamana
ağlayamazsın

adım atsan yalnızlık

dört mevsime
sürgündür kalbin
bir bedende yaşanmaz
bir taş gibi kırılırsın

ömrüne çakıl taşları acılarım
bir mıh gibi
ve bu yerçekiminde
toplayamazsın

an gelir
güneş kül olur
avuçlarımda

bu mürekkep bu kan
bu kulaklarımda uğuldayan
uykularıma cinayet

bu ateş parçası bu kor
bu akıl almaz yalnızlığım...