Şizof Rengi Kaçışmalar

Geceleri bazı üşüyen yerlere gidilecekmiş.
Niye geceleri?
Niyesi yoktur.
Sen ve ben varızdır, kimi bazı hoşvermeler doğadan gelir.
Ellerini tutuyorum, elleri yokmuş.
Bunun benimle ne gibi bir ilgisi olagelebilir.
Kol var mı ki el olagelebilsin.
Hayırlara vesile olabilecek bir kanatlı kuş gibi geliyor bana bu tarz boşlamalar.
Kanatsız kuş mu olur diye soramazsın.
Ağzını kapattım dişlerimle.
Sonrasında güne yeni bir kelime bularak başladım.
Seni de bundan böyle bölüyorum.
Tam ortandan tam üç parçaya.
Birini ben öptüm diğer ikisi ben uyurken gitmiş.
Hatıralarımda öğlen diye bir tasvir bulamadılar ben öldükten sonra.
Açıklaması zor olabilir ama ben karşıdan karşıya geçerken arabalara da bakmam.
Herhangi bir vaka beni öldürecekse, şekle şemale değer vermeye üşenmişim ilk doğrulduğumda.
Her üç anlamda.
Önce sana şiir yazmaya iştirak oldum, ertesi gelmedi.
Halbuki ertesindedir.
Cumartesindedir.
Uyuyakalmasaydım muhtemelen bir ilişkiye yelken açamayacaktık. Çünkü çok da düşündüm, alt beynimi oralara kim niye sakladı.
Gözün var, üstelik omuzlarında.
Bende de varmışlar aynaya bakınca hissettim.
Bir Bunuel filmi seyrettim
üzerimden Cahit Zarifoğlu geçti
ve son olarak Maria Puder'i öptüm.
O bir kadındır.
Ve bir ölüdür.
Yine de her Cumartesi beni bulur.

Korkulan olacak Cumartesiler kaldırılıyor.
Bu tüm bir yılı etkiler,
bütün bir beni etkiler,
trafiğin akmayışını da etkiler de omuzlarını da etkiler,
dilini etkiler,
dinimi etkiler,
ölümümü etkiler.
Daha iyi anla diye altımı çiziyorum.
Çoğu şeye üşeniyorum.