Son Saf Şiiri - İsmail Nerimanoğlu

Bir gün gelecek, terk-i diyar edeceğim.
Günahlarımı ve sevaplarımı alıp gideceğim.
Bir çift kelâm kalacak dudaklarda:
“Allah rahmet etsin.”

Yaşamayı bilmedim,
yaşlanmayı da.
Gülmediğim gibi güldüremedim…

Ne sevebildim
ne sevdirebildim.
Beceriksizin tekiydim;
çiftini bulamayan.

Sığındığım limanlar
fabrika atıklarıyla doluydu;
doluydu da
benim limanım çok mu temizdi?

Yürek limanında bekleyen kızlar…
El salladığım sevdiğim nerede,
ben neredeyim?

Bermuda aşkında
dokuz sütuna, elli iki santim ilân…
Ve benden tüm sevdiklerime:
Hakkım helal olsun;
helal olmasa da hakkınız, diye.

Yaş düşer gözlerime,
yar gider içimden — yarar gider.

Ben musalla taşında;
ve sen, her kimsen,
bilmem hangi safta…

Sızarken içime sızın, sızım sızım.
Ben omuzlarda
son yolculuğumda…