-sızlık Eki Şiiri - Hamid Tatcı

Huzurlu bir ev
Huzur evi midir?
Varoluşsal kaygılarla
"Ben kimim?" demek varken
Bunamaktan aynen yinelemek
"Merhum loş ambiyans severdi..." diyebilmek

Anla işte kardeşim!
Sızı, dinmez bir titreşim yürekte
Yürekte çengel, yürekte çuvaldız
Gayri gökte değil yerlerde yıldız
Parlayıp sönüveren türden ve yalnız

Yaş geçtikçe anlıyor gibiyim
-sızlık eki bu yokluk
Zamana yenilmeyen mi var? Mesela buna kayıtsızız.

Fakat körezi, ağır tozlu bir lambanın altında
geçen onca yıldan sonra
Merhumun loş ambiyansı sevdiğinin sanılması...
Yalnızca, acınası
Fakat bir şeyi unutuyorlar,
-sızlık eki kişilere değil soruna eğilir.
O halde başın dik yürü sen ey gariban,
ve sağlığına dikkat et.
Vakitlice ol, geç öl.

Efendiler, bir sözüm de size:
Halka suikast, hanelerde depremler
Sinirleri ölen beyefendi beynime dahi
Istırap veriyor böylesi gözlemler
Oysa garibin gelip geçiyor hayatı
Bu yüzden ederi yok
Bölünerek çoğalan evlerde
Sizin için kayda değer veri yok.

Belki refah devleti yapar ya, yine söylemiş olayım:
Tanrı esirgesin sizi!

Neyse konumuza dönelim
"Merhum loş ambiyans severdi,
Eminim kabrinde mesuttur."