Sizlere İsyan Şiiri - Yusuf Oflaz

İçimde bir isyan tomurcuklanıyor
ellerin anlamadığı kadar kudretli
bir o kadar da yalnız
Fedakar anaların alıp alıp
sandıklara sakladığı yalnızlık
İsyankar dantellerin aradığı çeyizler
yoktu artık nereye gitmişti
O anaların çamaşır suyu kokulu evlerinde
onlar gibi bana da yer kalmamıştı
Sağa sola savrulan insanlığın içinde
orta yolu seçişim bana kalan
en büyük mirastı
İsyanım Allah'a değil
isyanım ölümlülerin ölümden habersizliğine
Biraz yoksul biraz da yalnız evlerinde
fazlaca yokluğuna adımlarım sensizliğe

Put it down! Please...
Please benim için bir emirdi
Terden yosunlaşmış bedenleri
emirden başka ne bilebilirdi
terleri belkide deri ceketlerin
ilkbahar güneşinin yakmasının eseri

Üryandan gelip Ürdün'e gittiğimiz
saatlerde aynanın sırrını açığa çıkarttık
Anne karnında öğrenmiyorduk bunları
levhamıza işlenmiş sırıkları hatırlayışımız
veyahut hatırlayamayışımız bizleri bugüne
bugüne getiren en sert gerçeklerdi
Sitem eder gibi etrafa boş boş bakışlar
Sesini hatırlayamayışımdan başka bir şey değildi