Sızlayıp Durur Ömrümüz Şiiri - Nuri Can

Mesut’a

Bir yanımız yüzümüzde uzayan hüzün
bir yanımız kalbimizde çınlayan yalnızlık
adım adım ateşlere basıyoruz

Umarsız mırıldayan nehirlerki
Çığlıklarını yüreğine gömdüğü
Sessiz ve derin bir ah gibi
Çekip gider içimizden her sabah
Uzak yalnızlık limanlarına

rüzgarın rüzgara hicran dokuduğu
dokudukça içimize dokunduğu
Kopuk bir keman telinde
İnleyip durur gönlümüz

Maviler mi küskün? güneş mi yaralı?
Kimbilir? daha kaç uzun gece
Yakınmasız akıp gider ren
Ve daha kaç uzun gecenin
Hüznünü kanatır hayatımız
Boyutsuz bir tünelin gelgitinde

Yüreğimizde büyüyen derin bir uçurumun
Ve yıllanmış bir şarabın esrikliğiyle
Sonbaharın soluk yanaklarına
Şarkılarını üflerken rüzgar

Kırık bir ağaç dalında
Sızlayıp durur ömrümüz

Ren nehri kıyısı 10/10/'86