Sızlayan yüreğim... Şiiri - Mustafa Cilasun

Ne pusu ve dahi bir sorgu,
Merakın muhayyilesindedir…
Arkaya bakmadan süzülmek,
Aklın ziyade divaneleşmesidir…
Kış rahmettir, tabi temizliktir,
El biçaredir, hüzün katmerlidir…
Üşüşmek tabiri, yüreğimi sızlatır,
Yavaşlamış büyümeleri hatırlatır,
Dağların karası, hazdır vakardır…
Zihinler de asla silinmeyen izler…
Olmasa tutan eller, tutuşan etekler,
Gönül güzelliği asıldır, baki kalandır.
Nazar etmek, ibret için bir hakikattir…
Hayalin gömülmesi, melalin ölmesidir…
Çakılın, taşın, ayağın hali ne tesadüftür…
Bilmeyenin bilgisi, Ummanlardadır…
Her hal bir çaba değil mi, meramındır,
Kalıpsal mantık, aslen durağanlaşmıştır.
Avuçlarım da her geçen gün ölen umut,
Meramımın değil, biganeliğimin halidir…
Aşiyanı olmayan bülbül asla susamaz,
Reddedildiği yarınlara, haddi mi konamaz…
Lisanı hali bir hakikat, kim nasıl anlarsa,
Sense seni yaşamak, bilinmez her nasılsa…
Sevgiye hasret bir gönül, her an yerlerde…
Göremez seni, bilir sende ki güzellikleri…
Mana özlemim, görüyorum sende vardır,
Sen kurak gönlümüm değişmez baharısın…