Sızlayan Yaralarım Şiiri - Veyis Kesgin

Sessiz sızlıyor içimde ki yaralarım,
El değdikçe çağlayan bir sel oluyor.

Sessiz sızladıkça acıyı hissetmiyor,
Sükuneti bozup da inleyerek gitmem,meraklanma.

İçimden seni,sevgini ve her şeyi söküp,
Zindanlara kapatır da umutsuzca umutlarıma giderim.

Sızlıyor içimde ki acılar ve hesap soruyorlar,
Issız karanlıklarda yetişen umutlar,
Güneş gibi zirvelerde ki hayallerim hesap soruyorlar.

Lambanın altında titredi ve utandı dolunay,
Işıklarını saçıp da süslemedi korkaklığından yıldızlar.

Yok oldukça ve uzaklaştıkça kendimden,
Olmayan sabahları bekliyorum görünmez gecelerde,
Rüyalar,sen ve umut yüklü hayallerle.

Yalanmış artık umutlar ve acılar gerçek,
Artık görmüyor,duymuyor ve gidilmiyor ötelere,
Limanında pusulasız,rotasız ve kaptansız gemideyim,
Artık bir el sallarsın,göremezsem de hissederim.

Acımadan devam ediyor sessizce sızlamaya,
Acınım gidiyor,ağlamıyor ve acıyı hissetmiyorum.

Islansam da yağmurlar da,yine arınıyorum,
Mısralarıma sığdırdığım günahkar isyanlarımdan.

Ardıma bakmadan yavaşça gidiyorum,
Doğacak bu güneş elbet bir gün benim için,
Ağlasam da benim için geceleri bir,güneş değil,
Nara atan binlerce güneşler doğuyor.

Yine korkmadan haykırıyorum ecele,
İsterse gelsin alıp gitsin,arkadan akıtmam yaslı yaşları.Naralarımla inletirim üstüme çöken dumanlı dağları,
Ellerimle koparırım sevdalarımı sana bırakmam.

Haykırışlarım korkmadan söyleniyorsa hayata,
Ayaklarımın önünden akan sellere atıp,
Yok edebilirim de seni ve acılarımı.

Koşuyor ve dağlara kanat geren kartallar misali,
Fırtınalarımda kopsa da güller ben büyürüm.

Sessiz sızladıkça yaralar,
Tan ağartısı görünüyor,
Baykuşlar seslerini kesiyor,
Çiçekler filizlenmeye hazır,
Ben,umutlarıma ve hayallerime koşuyorum görünürlerde.