Sızlayan Sancılar Şiiri - Hüsnü Bala

Şimdi bir gelinciğin hüznünde susanları oynuyorum
Rolüme giydirilmiş beyaz bir ölüm
Ardın sıra hayatın siyahları kuşanıyorum
Girift bir yalnızlık çukurunda küskünleri yaşıyorum durmadan...

Sonra sı mı: Durmadan sana çoğalıyorum
Sana çoğaltıyorum adına sevgili diye tabir edilen yürekleri…

Durmadan sana çoğaltıyorum hüzünlerimi
Bakışlarımın gölgesinde büyüyen dirençli yalnızlıklara yenik düşüyorum
Kahrın mağlubiyetinde teslimiyetler yaşıyorum
Geçiyorum kendimden sen/den vaz/geçiyorum…

Ağrılı bir sızı inliyor bedenimde, sancılara yenik düşüyorum
Durmadan dağlanıyor, sen tarafından kamçılanmış yüreğim
Sessizliğinin melodisinde toplu intiharlar büyütüyorum
Toplumsal sızı/ları/ma bir de seni ekliyorum…

Seni kuşanıyorum, dünyanın tüm silahlarına bedel yüreğini
Dünyanın tüm ordularına bedel sevgini arıyorum
Kimsesizlikler büyütüyor ömrüm sen/sizlik/in kıyısında
____________Çare/ler arıyorum,
Adına kattığım tüm anlamlara bedel yaşam sorgusunda…
Daha bilmem kaç yalnızlık eskiteceğim ömrümün on sekizinde
Kaç kere öleceğim senin gidiş/ler/inde
Kaç intihar büyüteceğim sen/s/sizliğinde
Kaç ben büyüteceğim sevginle yaşattığım yürek sızılarımda…