gün tükendi
şiirin son dizesi yine başlı kaldı
gökle yer arasında
kocaman bir emanet boşluk
şuradaki gölgeyi kaldıran yok
yolcu mudur aşk
nereye vurup gider
sensizlik ,bir kayanın uslu duruşu
iki köşeli dairenin ortasında o kırık sınır
unutkan şarap
karanlığa asılı kalan gülüşün
bizi nereye bırakıp göğe yükseliyor harfler
ta ötelerden çağırıyorum seni
tükendi gün…
Kayıt Tarihi : 7.1.2025 20:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!