içimi, kalemle aracı etmekten bıktım,
çare gelmez ki, tek dostum onlardı,
konuştuklarım, anlaşılıyor olsaydı,
anlardı zaman beni..
yalanları duymaya alıştım,
anlam veremediğim gerçekler, sızım,
tavrım net, düşüncemle değiştim,
kanaat getirdim, hep almak peşindelerdi bilemedim..
Kayıt Tarihi : 22.3.2017 18:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
hayatın içinden..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!