Sızlanır ı-ıı Şiiri - Yusuf Akyüz

sinsi bir kor savrulur yeryüzüne
iblisin nefesiyle,
efsunlu dumanlar sarar beyinleri
insan akılsız’lanır.
gün gelir; çözülür dili her şeyin,
açılır sır ambarları bir bir,
vurur taştan taşa başını
akıl, sızlanır…

cilvekâr dilberleri andırır ihtiras
meftûn eder işvesine duyguları,
sükût eder vicdan zulüm nâralarına,
insan onursuz’lanır.
içten içe bir inilti kaplar her yanı,
tutsak düşer ikbal hırsına adalet,
bîçâre kalır orta yerde
onur, sızlanır…

şehvet kızıl alevdir ar damarlarında
heves kıskaçlarında pörsür irade,
tozpembe duman bürür gözleri
nazar ışıksız’lanır,
ufuklar gaflete tutsak,
karanlıklar taht kurmuştur kalplere
şua’lar yorgun düşer
ışık, sızlanır…

kutlu iz’e sırt döner de insanlık
kaybeder izzeti kaypak yollarda.
heva serasker, heves pusatsız bir at
arzu sınırsız’lanır.
yırtılır hicabın perdesi sinsice,
yüzler renk tutmaz olur,
çiğnenir fütursuzca
sınır, sızlanır…

hoyrat kasırgalar kopar nefs vâdilerinde,
kırılır zarif kanatları kelebeklerin,
tebessümler donar dudaklarda
insanlık bahtsız’lanır.
üfler de insan kendi ışığını,
karaya boyanır kader,
ruhlar yâren olur zillete
baht, sızlanır…

sevgiye hasret dokur mahzun gönüller,
yitik bir divânedir huzur hayatta,
umut ufukta kaybetmiştir yolunu,
ebed ufkuna bîgâne durur
yürek sızısız’lanır.
nisyânın kucağında metruk,
teselli kar etmez olur,
dinmek bilmez teessürü
sızı, sızlanır…

hırçın bir kasırga kopar insanlık bahçesinde,
kırar muhabbet filizlerini hoyratça,
yerine bencillik aşılar bahçıvanlar
hayat aşksız’lanır.
bir menfaat pazarıdır kurulan;
değerler haraç mezat, çıkar’dır geçer akçe,
kalır boynu bükük, hüzünlü
aşk, sızlanır…

vampirce bir iştahla kendine düşmüştür insan,
kan kokar ağızlar,
şirazesi bozulmuştur sözün artık,
diller kelamsız’lanr.
çekiştirildikçe çekiştirilir her şey,
yırtılıverir güvenin ibrişim perdesi,
her söz arkasından vurur diğerini,
kelam, sızlanır…

zorlu ve bitimsiz bir ufuk yürüyüşüdür hayat,
ömür kum saati gibi fütursuz,
umarsız bir yolcudur kıyametin kıyısında insan,
zaman şafaksız’lanır.
kıyasıya kavgadadır nur ve zulümat,
umut koynunda sımsıcak bir özlem
kutlu doğuma hasret
şafak, sızlanır…

SIZLANIR - II
gün gelir tebessüm eder ufuklara güneş,
kardelenler selam verir arz’a,
mümbit bir mevsime yönelir insanlık,
iklim sabırsız’lanır.
diriliş vaktidir artık; karanlıklara inat,
zulüm erir, akar zaman gibi,
çatlamak üzeredir taşı
sabır, sızlanır…

kırarak zilletin yüz karası çemberini
yiğit sayhalar yükselir dalga dalga,
sımsıcak bir ümit iklimi sarar mazlum gönülleri
sırtlanlar huysuz’lanır.
yolunda var olabilmek için vâr edenin
yollara düşünce yürekler,
yanar kaybettiğine tâ içten
huy, sızlanır…

ilahî bir nur kuşatır tüm âlemi çepeçevre,
dalgalanır burçlarda adalet,
iman ve sevgi taht kurar gönüllere
kalpler inkarsız’lanır.
içer kevnî ayetleri yudum yudum;
şahit olur yaratanın hikmetine akıl,
ikrar eder gafletini
inkâr, sızlanır…

savrulur vahyin rüzgarıyla saltanatı şehvetin,
yıkılan işâret taşları dikilir yerine bir bir,
âr edilen bir duygu olmaktan kurtulur nâmus
isyan ahlaksız’lanır.
hüsn-i ahlâk’ına özlem yüklü,
yüz sürer numûne-i imtisâl’ın izi’ne
tutulur bir asr-ı saadet hülyasına
ahlak, sızlanır…

gaflet labirentlerine düşer de insanın yolu,
iz sürer yol bilmez kılavuzlar ardınca,
her adım bir ruh zindanına taşır sonunu;
zindan yusufsuz’lanır.
üşür de hüsran ateşiyle sınanan yüreği,
sımsıkı bürünür ümit ve korku yorganına
ve sığınır yürek sızısı gözyaşlarına
Yusuf, sızlanır…