Bir ipe boncuk dizer gibi,ardı arkasına diziyorum,sensiz geçen her bir günü.
Hepsini toplayıp yaksam diyorum,küllerini savurup,dumanıyla haber etsem olduğum yeri,o zaman hatırlar mısın ki,geçmişinde unuttuğun beni…?
Tüm kuşların kanadına bağlasam,en sevdiğin renk olan kırmızı renkten ipleri,gözün çarpar da anımsar mısın gidişinle hayatımı kana buladığın günü?
Martıları yollasam bulunduğun denizin üstüne,yüreğinden düşürdüğün gibi,aklına da düşürür müsün,verdiğin tüm sözleri?
Ve hatırladığında hiç birini tutamadığını,utancından yere düşürür müsün deniz mavisi gözlerini?
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta