Sızır Yaylaları Şiiri - Hikmet Durkut

Yaylayı anınca burnumun ucu
İnceden inceye sızılar durur
Ne zman yüklesem kağnıya göcü
Yağlanan mazılar gıcılar durur

Kar kalktımı diye gumbelde gözüm
Her sene yaylada geçiyor yazım
Kaç obadan geçer sovelen özüm
Çeşmenin başında bacılar durur

İlk gelen tosunun obayı görür
Ordan yusufalin obaya yürür
Elmalı olukda karşıdan vurur
Yel vurdukça çamlar bozular durur

Derenin içinde gör kısık yurdu
Orda bırakırsın kederi derdi
Adamı çekiyor dağların ardı
Mor koyun yanında kuzular durur

Püsküllü oluktan tealtiye çık
Yolları incede alanı açık
Hamdilin obada birazcık küçük
Neler yaşandıki maziler durur

Karamıklı gevrek yamaç yamaca
Gezince değeri bilinir anca
Birde yumurtayı kırsan omaca
İçinde tereyağ cızılar durur

Üsünkalin oba kaymaklı derken
Arpa tarlasına gün vurur erken
Obaları gezip köye dönerken
Gönül buraları arzular durur

Gezdim obaları yolumun üstü
İçimde yaylanın rüzgarı esti
Hikmetim gurbetten umudu kesti
Duygular başımda vızılar durur.