Sizin Karneniz(! ..) Nasıl? ...

Ne idüğü belirsiz, kaymış muvazenesi
Üç beş ucube varlık, kin satar eczanesi

Biz bittik, bizden sonra, övünecek bir nesil,
Bırakmadık! ..Kalmadı! ..Yüzde seksen embesil

Dün, bu günü doğurmuş, yarın “veled-i zina”
Bir kehanet değil bu, vallahi pek aşina

Yol bitince trenler, yavaşlar, girer gar’a
Alim konuşur durur, dinleyenler gargara

“Dil” dilimden çok ırak, hatipler sarımtırak
Sanki yemin etmişiz, ne varsa döküp kırak! ..

Düşündüm de; Biz bizi “taş” sanıp sevinmişiz
Tövbe bin kere tövbe, “toz” bile değilmişiz

Miras kalanı bildik, bıraktığımız meçhul
Medeniyet diyoruz, adı kendinden menkul

Yalnız “siz” değil, bizden, hülasa hepimizden
Her kim nefes almıştır, nasipli sözümüzden

Nam-ı diğer insanız, “uygar hayvanlar da” var
Sirayet-i seyirde, hayvan oğlu hayvanlar

Bu; Top yekün intihar, belki de harakiri
Bu malum-u ilandır, her dem, her yerde kir-i

Oyun; Çok büyük oyun! .. Yer küreye yayılmış
Kim çoban, kimler koyun, kimler tek tek sayılmış

Bir dem Akif anlatmış, bir dönem Kısakürek
Yine her yerde mel-un, her köşede bir dönek

Asl-ı inkarda yarış, başlamış kıyasıya
Susuz dönüyor, kimi, götürmüşlerse suya

Bu “Yenilmez güç” değil, bizim acziyetimiz
Bir tutam ot gösteren oluyor efendimiz

Mantar gibi her yerden, Mürşid(!) türedi, pek çok
Lakin; “İman edenin, aptal olma lüksü yok”

Sorsalar; Köprüyüz biz! .. Adımız da “Avrasya”
Avrupa kabul etmez, Bize dargındır Asya

Ulu-orta laf etmem, “SÖZ MECLİSTEN İÇERİ”
Ben bu coğrafyadayım! .. Bu da “öz eleştiri”

Ah-vah ile geçecek korkarım ki ömrümüz
Bizle göz göze gelmez aynada ki gözümüz

Ben bir iğne batırdım, acizane kendime
Çuvaldıza gerek yok, herkes baksın haline

Eee! ..Ben sınıfta kaldım! .. Sizin karneniz nasıl?
Kırık varsa, Ey Millet! .. Bu giden en son fasıl! ...