sizin hiç oğlunuz öldü mü? Merdivenlerden inerken duydum, siren sesini Evimin önünde siyah siyah arabalar Plakalardan belli Siyah kurdeleyi ilk onlar bağlamışlar Renkleri, Sözde mateme, denk düşsün diye Susunca siren Dizlerim titredi önce Ardından ayağıma takıldı bisikletin pedalı Her baktığımda canım yanardı aslında Ama bu defa başka Oğlumun bu bisiklet Ben aldım İlkindeydi o vakit okulun Karne hediyesiydi Aldığımın ertesi düşmüş Dizleri kanadığında ilk bana sarılmıştı ağlayarak Kızma diye Belki de sev diye Kar yağdığı Onun dizinin kanadığı Benim ciğerim, yandığı zamanlardı Ateş düştüğü yeri yakar ya Tuttunuzmu hem doğarken Hem ölmüşken oğlunuzun elini Sahi Hiç öldümü oğlunuz sizin? Benim Ölmüş Birazdan söyleyecekler galiba Kapının aralığından hemşireyi görüyorum Ağlıyor kızcağız Belli iğne yapacak Gözyaşlarını zerk edecek Damarlarıma Oğlun şehit oldu diyecekler sonra Vatan sağolsun demek düşecek bana Şehitler ölmez Vatan bölünmez diyecekler Sonra, Sonra, Koca koca nutuklar atacaklar büyüklerimiz Hani ölmezdi şehitler Ama öldü oğlum benim Bak atmıyor kalbi Gülmüyor yüzüme Gizli gizli sigarada içmiyor Sarhoşken kapı önünde de yatmıyor utancından Elimide öpmüyor, Namaza gidemiyoruz artık bayramlarda Kavga edemiyoruz En acısı harçlıkta istemiyor artık benden Şehitler ölmezdi ya hani Bak ölmüş Ölmese avucuma saymazdınız Göğsünden çıkan mermileri Az önce söylediniz Hani saçlarını taramaya kıyamadığımız Anasının kuzusu Benim aslanım yiğidim olan Öldü ölmüş Söylemesi çok acı ama Böyle giderse Şehitte ölür Vatanda bölünürmüş….
Hüseyin YazKayıt Tarihi : 20.10.2011 12:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!