Sizin hiç babanız öldü mü

sizin hiç babanız öldü mü diyordu bir şarkıda
acıdan nefesim kesilirken o sözleri düşündüm hep
hayat ne tuhaf
varsın ve yokluga yaklaşırken halen var olacagım kaygısıyla yaşamaya sıkı sıkı devam ediyorsun
......

akşam vakti oldu hüzün
elim ayagıma dolandı baba
birşeyler yapmak için koşturdum
çıglıklarım yankılandı

birşeyler yapmak isterdim
elimden hiçbirşey gelmedi o an
orda ölmek istedim
seninle bende ölmek istedim

.....

ellerim ölümü sardıgında degisti herşey
ellerimle ölüne sarıldıgımda dünyam sarsıldı
insan nasıl yaşarken ölür bildim ben
yaşar gibi
öylesine bir ölümki...

gömdüm topraga seninle bitlikte..
dost bildiklerimi
yüzüme gülüp menfaati bitenleri
bildim sandıgım bilemediklerimi
hayallerimi gömdüm
umut ettiklerimi..

uçsuz bucaksız gözyaşları yitirdim ardından
ölüm varken
-ne saçma şeylere gözyaşı dökmüşüm dedim..
ölümün gerçekligi
yoklugunda beni mahvetti baba...

01.05.2018

02.02.2020
Ankara