Dikenlerim katlanılmayacak kadar sivri.
Öyleki, unutuyorum bir gül olduğumu.
Kimisine göre bir çiçek bile değilim.
Kimisine göre lanet bir ayrılık tohumu...
Sesler geçiyor dilimin üzerinden.
Kalemin ucuna, kağıdın yüzüne düşüyor.
Kapı gıcırtıları duyuyorum ıssız yüreğinden.
Güvercinler bir daha aynı yere konmuyor...
Döküyorum yüreğimden taşanı.
Sızımın çıglıkları bir şarkı oluyor.
Barışıyor her ne kadar küskün varsa.
Bir dinleyen bir daha duyamıyor...
Kayıt Tarihi : 9.5.2017 02:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!