Sızım Şiiri - Mehmet Çoban

Sızımdan bir parça
Asla veremem sana
Sızım sızım sızlasam da
Sızlanmalarım bana
Bana sen aldırma
Sızlanmalarıma karışma

Dert düşer başa
Günde akıllar maşa
Bu devir çıkmaz kışa
Söz perişan boşa
Aklım fikrim şaşa

Küreksiz kayıkla
Çıkıp denizde yola
Bir esinti heyemola
Desem acep ne ola?
Girer mi her şey yola?

Şevkim şevksiz kaldı
Beni düşünceler aldı
Ortalıkta kokular vardı
Sanki mevsim bahardı
Hâlbuki mevsim yazdı

Ateş çaldım güneşten
Gamzesiz bir gülüşten
Mola verdim her işten
Soğudu sıcaklarda ten

Çarem çaresizce
Bir düşe girince
Düşleri saldım çayıra
Vurdum yolu bayıra
Bayır arkası iniş ola
Acep çıkar mı yola?

Zevzeklenirken kendimle
Güneş devrildi, ay hale
Ülkemi getirdiler ne hale?

Ülkemden çıkamam yola
Sınırdan vuramam sola
Sağdan sola artık mola
Soldan sağa hurra
İdeolojiler düştü yola
Uğradılar asimilasyona

Çin işi, Japon işi
Rus işi, Alman işi
Küba’da kayboldu kişi
Tarihte kahraman kişi
Amerikan hamur işi
Umut hamburger kişi

Sezar’dan selam var beyler
Sözde Tanrı’dan hakkını almış derler
Uğruna kurban nice erler
Tüyü bitmedik garip yetimler
Bir hiç uğruna ölüp gitmişler

Meydan okuduk yedi düvele
Hayran kaldık, ağızda gevele
Öptüğümüz nice bilekle
Yenilgiye güreş tuttuk diye
Asimilasyona karıştı hile
Bütün hilelere koyduk ilke

Çarşıda kavun kabak
Al bir de içine bak
Tadında var hak
Tatsızlığına çanak
Kurulur çağdaş tak
Övgüye layık apak
Özgürlüğe tam kapak
Yol ver sağa sola sapak
Nasılsa gelir bir durak
Merak etme hidayet ne olacak?
Hidayet başka bahara kalacak
Ömür bitince hesaba takılacak

Akşam baskısı çıktı
Haberler hık mıktı
İnsan bunlardan bıktı
Hak ve adalet, tık tıktı

Ne diyor bu demeyin
Sızım sızım sızlıyor deyin
Dayanmaz bunlara beyin
Yiyin namertler yiyin
Adına demokrasi deyin
Çanakta bir adet zeytin
Dalı kurumuş bilin
Tüyü yolunmuş güvercin
Gak demeden uçtu deyin

Ne söylerim, ne söylemem
Tekerlemelerdir kelimem
Tekeri icat edene ne desem?
Çevrilip duran çembersem
Çevirine el veremem
Çevirgene git diyemem

Masal uydurdum gaf dağında
Takıldı aklım Anka kuşuna
Bir ateş, köz, kül uğruna
Nice ocaklar söndü boşuna
Bencilce gider hoşuma

Cebim delik, içi boş
Bir gün, karanlıkta loş
Derim kendime, umuda koş
Gerisi boş, vallahi gerisi boş

05.07.2011 - İzmir