Sızılarım Şiiri - Abdurrahman Gülseren

Balkanlar ile Kafkasya sızımdır benim
Sabah akşam özgürlük diyerek inlerim

Adları geçtiğinde yüreğim burulur
Bakarsın bir gün gönül hasretten kurtulur

Rüyalarımda birgün mahzun Balkanlar var
Diğerinde Şeyh Şamil ile haykırmalar

Engin yüreğimdeki özlemim sızımdır
Oralar beni ben yapan ruhum kanımdır

Dalarım uzağa Balkan türküsü ile
Mücahit narası getirir beni dile

Atılan her mermi her nara sanki benim
Balkanların da öksüz minaresi benim

Balkansız Kafkassız söyleyin ben neylerim
Kolum kanadım kırılmış derim inlerim

Selanik'te bir bana Grozni'de bir bana
Bir sır vermemi ister misin gardaş sana

Bu sır ki pek mühimdir fakat anlayana
Neredeymiş kapısı dön de bak Asya'na

Hayali kurmak yetmez büyük Osmanlı'nın
Büyüklüğü nerde yatar O'nun şanının

Yüreklere nerde girmiş O yüceliği
Balkanlar yoksa kalır mıydı niceliği

Ya Kafkaslara ne demeli anlasana
Bir koca miras yatar oralarda sana

Balkansız Kafkassız söyleyin ben neylerim
Bağrında yatarken dağ gibi şehitlerim

Mest olmamak mümkün mü sulu bağlarına
Ruhumun dolaştığı ulu dağlarına

Nasıl çıksın yürekden aklımdan fikrimden
Parça parça olurum burada sevgimden

Azrail canı er meydanında alsaydı
Yarım Balkan yarım Kafkaslarda kalsaydı

Hak razı olmuş olup günah yazmasaydı
Mezarcı kabrimi tek yere kazmasaydı

Bedenim ikiye bölünüp gömülseydi
Balkanlar ve Kafkasya'ya pay edilseydi

Balkansız Kafkassız söyleyin ben neylerim
Yatak etmiş toprağını şanlı erlerim