*Sızılar Can İncitmez Şiiri - Hasan Ulusoy

Dövdüm duygularımı sensiz
Çıkıp sokaklara kendimden geçip.
Sendin karşımda duran siluet
Issızca bakarken uzaktan
Gel, der gibi bana.
Peş peşe gidip dönen
Birkaç serseri yarasa bir kedi
Her hanede birkaç insan birkaç dünya
Ve bir adım beride ben
Dolaşırken yana yana
Gözlerime uyku gelmez, gelmiyor.

Bağırmak için kuytu bir yer var mı?
Karanlıkta sükse yapan
Parmak boyu yaratık.
Varsa bana ağlayacak
Bir yer göster artık.
Doğmayı unutmuş güneş
Geceye aşık şafak
Aklıma bir gelen sendin
Bir de ağlamak.
Sızılar can incitmez alıştım
Zaten gönül huzur neyse bilmiyor.

Ninemin masalında yalabıyan hayaller
Bir kınalı şekerdi tuttuğum
Kaybolan sabahlarda
Çekip giden
Bir tatlı okşayış
Güzelce bir tebessüm
Kahkahaya gerek yok
Bir gülüştür unuttuğum.
Kalk ifritten komşum
Keyfince çal söyle, dinleyim
Bu çarpık sokakta yaşayan
Adım ne ben neyim?
Yolcum yola gideli
Artık yüzüm gülmüyor.