Sızılar Şiiri - Ahmet Ergin

Kime dost deyipte dalımı dönsem
Yaralarım kanar dalım sızılar
Yorgun gözlerimi bir anlık yumsam
Ellerim bağlanır kolum sızılar

Cahiller, yobazlar düşman başıma
Bırakmazlar bakamı yom işime
Bütün itler düşmüş benim peşime
Sağımda birlik yok solum sızılar

Bir ömür boyu mu çile çekilir
Can dayanmaz buna bağrım sökülür
Her adımda on damla yaş dökülür
Dizlerim titrer belim sızılar

Kalmadı mı mert bir kulun yarabbi
Hepsi birbirinden zalim yarabbi
Arşına dayandı zulüm yarabbi
Duaya açtığım elim sızılar

Yâddan değil incinmişim dalımdan
Şifa diye zehir yedim balımdan
Hayır, gelmez ağlayanın malından
Mazlum ağladıkça selim sızılar

Suyu bile akıtırlar yokuşa
Cümle ister birbirine çıkışa
Eren yoktur gönülde ki nakışa
Mızrap dokundukça telim sızılar

Pir Ahmet düşerse oh eden olur
Arar bulamayıp vah eden olur
Ben öldükten sonra sulh eden olur
Gönlümde hüzün var dilim sızılar
Büyüdü el oldu körpe kuzular