Sızı Sızı'n Sızı'm Şiiri - Eren Ergül

kendimi içimden çıkartıp karşıma oturtuyorum.
ne eksik ne fazla
ne görüyorsam bir karakalemle kendimi çiziyorum
bir yanım pişmanlıklarıma üşürken
bir yanım benliğime yanıyor.
ardından tebessümlerim
bir çocuk yerine koyup kendimi.yazmak istiyorum beni tüm saflığımla
oysa kendimi çiziyorum umarsızca,her yanım kara
sensizliğinde gözlerini ve saçlarını usumda taşımak dindirmiyor özlemimi.
sen ol
hep ol
benle ol istiyorum.
çok yakınken yüreğime,karanlığın arkasından uzaklığını yaşamak istemiyorum.
ellerim kanıyor
çok üzgünüm...
sonra yüzleri ve kokuları sana benzeyen insanlar görüyorum
gözlerime bakıp yanımdan geçiyorlar
yılmadan
usanmadan hatırlatıyorlar yüzünü günün her vakti
sıkılmış ve bunalmışlığımın
ve senden kalan bir sevdanın ardından koşarken sen,sesim titremeye başlıyor
neye bürünüyorum o anda yada hangi halimden kaçıyorum?
çözemiyorum.
sırtıma saplanan bir bıçak gibi acıtıyor canımı sensizlik.
yaşanmışlığımız bize ağlayan yanını gösteriyor,alaylı bir tebessümle
yüreğimiz şerha şerha yarılırken
yalancı tebessümlerle kendimizi avutmaya başlıyoruz
oysa en iyi yaptığımız şeyi tekrarlıyoruz
sadece
kendimizi kandırıyoruz