Sizi Bilmem Şiiri - Hüseyin Erkan

sizi bilmem
sabahları severim ben
apaydınlık sabahları
vurup tekmeyi geceye
ölümcül uykuya
vâr olduğumu
soluk aldığımı
yaşadığımı
bilmenin
tadına
doyamam!

sizi bilmem
sarışın kızları severim ben
ya da kumral
zeytin gözlü
tay bakışlı
sözcük sözcük
dökülen türkçe’min
pınar pınar çağladığı
türkülerimin güldüğü
türkülerimin ağladığı
dudaklarından
severim öpmeyi!

sizi bilmem
yiğitlik öykülerine
bayılırım ben
en amansız zâlimlere
yönetimlere
baş kaldırışlara
bilimin
özgürlüğün
bağımsızlığın
yalın kılıncını kuşanıp
demir yumruğunu
balyozca vuranlara
hayrânım ben!

sizi bilmem
gözleri şimşek şimşek çakıp
karanlığı delenleri
uykumu bölenleri
severim ben
altını değil
altın yürekleri
kan için
duman için
yaldızlı giysilere bürünmüş
savaşları değil
alın teriyle büyümüş
başakları severim ben!

sizi bilmem
menteşbey köyünden
akseki’nin
özgür bir ozanım ben
topraktan gelir köküm
toprağa dönük meyvem
bakıp kimsesizliğime
ince boynuma
saz benzime
gücüme gülenlere
şaşarım ben
beş bin yılın tomurcuklarıdır
açan dudaklarımda
renk renk
koku koku
ışık ışık
dağları
denizleri
sınırları aşarım ben
bir gün gelir
gelir bir gün
gönüllerde
yaşarım ben!