Hava karardı,
artık rahmet akmıyor gökten.
Bütün yollar kapandı,
sana yoksa hiçbir sevdaya yer yok.
And olsun!
Bu kara gökyüzü gibi
kapattım kalbimin kapaklarını yaşama.
Neler adadım,
nelerle ağladım, bin parçaya bölündü bu yürek.
Ne senin umurunda ama
nede kimsenin.
İntiharları erteleyen
tesellilerden bıktım.
Bu bitmek bilmeyen ağlamalar,
bu önünü alamadığım düşünce kabusları
ve bu senin umursamaz tavrın...
Artık dinsin bu sızı.
Bitsin bu kabus artık
nefes alamıyorum.
Hani her kışın sonu bahardı,
ama bu kış bitmek bilmiyor be canom...
bitmek bilmiyor...
Kayıt Tarihi : 28.11.2005 22:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Bulut](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/11/28/sizi-50.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!