Gecenin ortasında Ay'ı seyre dalmışım.
Gidenler gitmiş benden, kalanlara yanmışım.
Göğsümün gergefinde açılmış gonca güller.
Ölüm hak bilmiş amma, bana gelmez sanmışım.
Ruhumun ızdırabı bilmem ki neden.
Kurtuluş vaki midir ? Gamdan elemden.
Hülyalara dalıp türlü hayal kurmuşum.
Kendimi ejder sanıp, balığa yem olmuşum.
Her biri sanki bir dev, küçük küçük pireler.
Eşeği rehber tutmuş, koca koca develer.
Ademin oğluyum ben, bir anadan doğmuşum.
Eşek olmak vardı ya, böyle insan olmuşum.
Us'umu yemiş benim, ince derin korkular.
Zindanımda iki göz bana zabit oldular.
Ruhumun esvabını çırılçıplak soymuşum.
Tanrıyla cenge girip, öyle mağlup olmuşum.
Eksilen neydi bilmem açık duru şurumdan.
Dilimi yutup kustum ince narin ruhumdan.
Kutsal diye tutulup, boş kaseye dolmuşum.
Üzüm kalmak vardı ya, boşa şarap olmuşum.
Kayıt Tarihi : 5.2.2025 10:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!